Historia Obrazu
Matka Cudu
Historia mówi o wydarzeniu z XVIII wieku.
Samotnie wychowująca swe dziecko matka dźwigała na swych barkach cierpienie, jakim było kalectwo dziewczynki. Od urodzenia była dzieckiem niemym.
Wydarzenie miało miejsce wówczas, gdy dziecko miało 7 lat. W folwarku trwały prace przy sianokosach. Słonecznego poranka matka wraz z dziewczynką poszła na folwarczną łąkę do pracy. W czasie gdy kobieta pracowała, córka bawiła się w pobliżu. Było już upalne południe. Dziecko spragnione pochyliło się nad pobliskim strumykiem by napić się wody. Wtem spostrzegła nad strumykiem dziwną jasność i zobaczyła Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Dziewczynka przeraziła się ogromnie i krzyknęła: mamo! Było to pierwsze słowo, które wypowiedziała po siedmiu latach, a później niezgrabnymi ale zrozumiałymi słowami opowiedziała, co ją spotkało.
Wieść o cudzie uzdrowienia rozeszła się bardzo szybko, przyciągając w to miejsce wielu ludzi. Umieszczony przy strumyku , a póżniej w wybudowanej świątyni w Łopience obraz Matki Bożej stał się celem pielgrzymek.
Kult Obrazu
Cudowny Obraz Matki Bożej Pięknej Miłości
W barokowym ołtarzu kościoła parafialnego przywiezionym z pobliskiej Łopienki widnieje łaskami słynącymi obraz Matki Bożej Pięknej Miłości. Obecny koronowany obraz to dawna ikona Matki Bożej Łopieńskiej, przybyła do Polańczyka w 1949 r. W wysiedlonej zupełnie wiosce, w niszczejącej i dewastowanej świątyni, los Ikony był bardzo niepewny. Matka Boża sama zadbała o cudowną Ikonę. Posłużyła się bogobojnym oficerem wojska polskiego, który w spotkaniu z proboszczem Polańczyka polecił zabrać z łopieńskiej świątyni obraz, zagrożony zniszczeniem, a nawet możliwą kradzieżą. Staraniem proboszcza i grupy parafian Matka Boża w tym świętym znaku wybrała się w swą pielgrzymią drogę do ludzi, aby tak jak niegdyś w Łopience, tak teraz w Polańczyku uczestniczyć w losach swoich dzieci. Opatrznościowym było bez wątpienia przybycie obrazu do Polańczyka , który na chwilę obecną jest bieszczadzkim „centrum turystyki”. Tutaj w czas wakacyjny i nie tylko przybywają liczni turyści, a do kilku ośrodków sanatoryjnych setki kuracjuszy na każdym turnusie, którzy są stałymi pielgrzymami do Matki Pięknej Miłości. Sanktuarium w Polańczyku jest Domem Matki, w którym liczni pielgrzymi szukają chwili modlitwy, wyciszenia, refleksji. Tu przynoszą Maryi swoje obawy, leki, bóle i niepowodzenia. Matce Jezusa polecają swe słabości i zniewolenia prosząc by Syn Jej Jezus Chrystus dokonywał cudów przemiany i darzył łaską. Wyraz nadziei na wysłuchanie przed Matką Pięknej Miłości dają pielgrzymujący do Niej, szczególnie w modlitwach nowennowych każdej środy. Każda, zwłaszcza wakacyjna środa, to dziesiątki próśb i podziękowań pisanych na nowennowych kartkach. Liczne vota zgromadzone do tej pory świadczą o ludzkiej wdzięczności dla Maryi za wyproszone łaski. Te różne drobiazgi nie mające wartości materialnej ale duchową ,ofiarowane Matce Bożej , świadczą o bogactwie łask Bożych, które Maryja wyprasza pokornym i ufnie proszącym.
